Sinds gisteren ben ik naast een zus ook iemands sister.
Oh sister, help me.
De man laat zijn voet zien, rekverband en gaas, bij het Stuivenberg hebben ze zijn tenen geamputeerd, vertelt hij. Zijn spullen heeft hij, daar, op de hoek moeten achterlaten.
Sister, please listen to me, oh sister.
Hij komt van Sierra Leone, was onderweg naar Nederland, maar nu is hij hier, zonder geld, zonder spullen. Ik vergeet te vragen waarom hij naar Nederland wil, in plaats daarvan geef ik hem een paar euro. (Ik had hem tien euro moeten geven, genoeg voor de bus naar de grens; ik had mijn halve auto moeten pakken en hem moeten brengen – als dat tenminste echt was wat hij wilde. Maar dat deed ik allemaal niet.)
Thank you sister, oh sister, please listen to me.
Thank you, sister.
En nu?
Oh sister.
En dan?
(...)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten