Multiply Heaven. /De trein/naar/Beelitz/.

Maandag.

Het is nog zondag.

PLEZIER MET WOORDEN! Ja!!!!! JAAAAAAAAAAA!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! LACHUH, jongens! Dijenkletsennnn. Meneer Van Dale poept in zijn broek! Poep, (m) ev en mv; vieze brij door peristaltiek - Meneer Van Dale proest het uit! Wat een humor. En met beelden. Plezier.

&

Potlood.

'Zo kan je het ook bekijken,' aldus een vaste filosoof.

Portret.

Veel - meer - meren.

Noot.²

'Een lungo, dat is een lange cappuccino.'

'Ik liep niet trots achter de kinderwagen, hoor. Ikke niet. Ik was uitgescheurd, hè. Dat is iets anders dan ingeknipt. 

Op de baarkruk. Ik had zo'n last van rugweeën, ik was blij dat die kruk er was. Alleen ik had zo'n ouwe verpleegster, dus die kon er niet bij, kwam dat hoofd opeens, ja, hop. Na, daar liep ik dan.

Nee, ik dacht echt dat ik het niet kon. Maar toen ik zag dat dat wijffie van de koninklijke familie een kind had gekregen, toen dacht ik: na, dan moet ik het toch ook wel kunnen.

Spannend, hoor. Ook wel erg leuk, zo'n baby't je. Ik ben wel een beetje jaloers, joh.' 

Sstttt! Opa.

Een man (welvarend type van middelbare leeftijd maar toch links) slaat een wesp dood middels een paar ferme klappen. 

Andere man (bril, rode broek, rode gympen, bedrieglijk bedeesde houding, middelbare leeftijd) loopt het gangpad door, bukt naar het welvarende type: 'Meneer, u heeft het misschien nog niet gezien, maar u zit hier in een stiltecoupé, dus het zou prettig zijn als u stil kunt zijn.' Zachte 'g'. 

'Excuus.'

Twee buitenlandse mensen, ze praten. Al na de tweede zin heeft de rode man zich op de bank tegenover hen gezet, buigt zich tot bijna tegen het gezicht van de man van het knappe paar: 'I would kindly request you to be silent, since this is a silent coupé.' Hij tikt tegen de matte sticker op het raam. 

'Sorry?'

Natuurlijk moet hij het nogmaals uitleggen. 

Nu leest hij op zijn gemak de Spits. Hij wel. 

Oei, er kraakt iemand wel heel erg met zijn broodzakje opeens. Een rits wordt gebruikt, pas op! Een kuchje. De omslaande pagina's van een magazine, hoeiboei. Een prullenbakje kleppert. Het razen van de trein, o boy. Een snoeppapiertje. Iemand kauwt een kuchje nog een krant en mijn eigen tas klittenband een rits haren ritselen tegen het raam - STILTE SVP.  

Ssttt! Oma.

In de bioscoop hoorde ik naast me een plopje. Bijna regelmatig. Een iets oudere vrouw, ook naast me. Ze zat.  

De film begon; het plopje bleef. Het leek alsof er een druppeltje in een stomazakje viel. Steeds een ander druppeltje, maar in hetzelfde zakje. Een zakje dat steeds voller werd. 

Plop. 

PLOP. 

plop. 

Maar het kon ook een reactie zijn van de de ietwat sociaal onhandige jongen voor me, die reageerde op mijn bemoeizuchtige 'het licht van je telefoon is irritant' met een 'jahaarrghhh.' En nu met irritant geluid, want 'als ik niet mag whatsappen, dan ga ik gewoon fucking annoying lopen tikken.' Móest hij naar deze film? Hij was toch zeker te oud voor CKV? (waarschijnlijk had hij niet eens door dat hij irritant deed, was het alleen maar zijn dwangneurose die hij dacht onder controle te hebben (naar maatschappelijke maatstaven).) 

Hij was erg snel weg, ongeveer bij Annet Malherbe die de casting deed voor de bijna afgelopen film. 
Ik hoop dat zijn sok nat was. 

'Hénk!'

'O ja Overvecht.'

'Lang hè die trein! Wat lang moet je kijken Henk hoe lang die trein is!' Ze staat op, loopt heen en weer, links en rechts, kijkt uit het raam. Dan weer door de hal, ze probeert het einde te zien.

'Moet je kijken hoe ver je kan kijken Henk hoe lang die trein is ongelofelijk niet waar Henk?

Henk knikt. 

Henk zit al een tijdje en heeft een permanente glimlach op zijn gezicht. Hij kijkt door een bril die zijn ogen nog kleiner maakt. Tot spleetjes met daarboven een hoog voorhoofd (wijkende haargrens) dat nog hoger lijkt door zijn hoge bos krullen. Deze man heeft allerlei versterkende middelen aan zijn lijf.  

Op de achtergrond van zijn gedachten hoort hij zijn vrouw aan een medereiziger vragen of deze trein naar Overvecht gaat. 

'Den Haag leuk wij hadden twee golden retrievers daarmee gingen we altijd naar Kijkduin leuk hoor Kijkduin!'

'Ja, ik heb ook een hond en-'

'Wat voor hond heb ie?'

'Een schnauzer.'

'Hahahaha!'

'Ja, dat is een hondjé, ja.'

'Maar leuk hoor Kijkduin maar Utrecht ook hoor ik vind Utrecht erg leuk je zit zo in Bilthoven of bij de Maarsseveense plassen ja erg leuk Utrecht.'

Pardon my French!

Voeshhh.

De lift.